Thursday, June 4, 2009

എന്ന് ജീവന്റെ സ്വന്തം ചിക്കന്‍ പോക്സ്‌

"യാത്രികര്‍ കൃപയാ ധ്യാന്‍ ലീജിയേ, കേരള സെ ആനെവാലി ട്രെയിന്‍ നമ്പര്‍ 2617 മംഗള എക്സ്പ്രസ്സ്‌, പ്ലാറ്റ് ഫോം നമ്പര്‍ ചാര്‍ പര്ര്‍ ആ രഹി ഹെ.

നിസമുദിന്‍ റെയില്‍വേ സ്റ്റേഷനില്‍ വന്നു നിന്ന മംഗള എക്സ്പ്രസ്സില്‍ നിന്നും ഒരു പകപ്പോടെ ജീവന്‍ ഇറങ്ങി, ഒരു പൂരത്തിനുള്ള ആളുകള്‍ പ്ലാറ്റ്ഫോമില്‍, എവിടെ കുഞ്ഞമ്മാവന്‍, ദൈവമേ ഇനി വന്നില്ലേ, ഈ തിരക്ക് കണ്ടിട്ട് തന്നെ പേടി ആവുന്നു. അഡ്രസ്‌ എഴുതി വച്ച ചെറിയ പോക്കറ്റ്‌ ഡയറി ജീവന്‍ ഒന്ന് കൂടി അമര്‍ത്തി പിടിച്ചു. പെട്ടന്ന് തോളില്‍ ഒരു കൈ പതിഞ്ഞു. തിരിഞ്ഞു നോക്കിയപ്പോള്‍ കുഞ്ഞമ്മവനും വല്യച്ചനും. ഹാവൂ സമാധാനമായി. ആകപ്പാടെ ജീവിതത്തില്‍ കണ്ടിട്ടുള്ളത് എറണാകുളം സ്റ്റേഷന്‍ ആണ്. ഇത് ഒരു സംഭവം തന്നെ. ജനകൂട്ടത്തില്‍ കൂടി തിങ്ങി ഞെരുങ്ങി ജീവന്‍ അവരുടെ കൂടെ പുറത്തേക്കു ഇറങ്ങി. പുറത്തെ കാര്‍ പാര്‍കിങ്ങില്‍ വന്നു കുഞ്ഞമ്മാവന്റെ കാറില്‍ സാധങ്ങള്‍ കേറ്റി വച്ചു.

"ജീവ എങ്ങനെ ഇരുന്നു യാത്ര, സുഖയിരുന്നോ"
"അതെ സുഖായിരുന്നു, തണുപ്പ് അതി കഠിനം, നാട്ടിലെ വൃചിക കുളിരാണ് വലുത് എന്നാ ഞാന്‍ കരുതിയെ, ഇത് ഭയങ്കരം"
വല്യച്ചന്‍ ചിരിച്ചു കൊണ്ട് പറഞ്ഞു 'ഇനി എന്തൊക്കെ കാണാന്‍ കിടക്കുന്നു, അപ്പോള്‍ മുപ്പത്തി അഞ്ചു വര്‍ഷങ്ങളായി ഇവിടെ കിടക്കുന്ന ഞങ്ങളെ സമ്മതിക്കേണ്ടേ".

മൂവരും കാറില്‍ കയറി, ആ വാഹനം ലോധി റോഡ്‌ ലക്ഷ്യമാക്കി പാഞ്ഞു. പോകുന്ന വഴി അവര്‍ ജീവന് ഓരോ സ്ഥലവും കാണിച്ചു കൊടുത്തു, പണ്ട് സാമൂഹ്യ പാടത്തിലും, ടീവീലും, പത്രങ്ങളിലും വായിച്ചും കണ്ടും അറിഞ്ഞ സ്ഥലങ്ങള്‍ മുന്നില്‍ പ്രത്യക്ഷ പെട്ടപ്പോള്‍ ജീവന്‍ ആവേശം കൊണ്ടു. അതെ ഇതൊരു പുതിയ ജീവിതമാണ്‌, ഇവിടെ നിന്നും വേണം പിടിച്ചു കയറാന്‍, എന്തേലും ആവണം, ആയെ പറ്റൂ. ചെറിയമ്മ പോകാന്‍ നേരം ചേര്‍ത്ത് നിര്‍ത്തി പറഞ്ഞ കാര്യങ്ങള്‍ അയാള്‍ മനസ്സില്‍ ഓര്‍ത്തു. "എന്റെ കുട്ടി ആരെകൊണ്ടും ഒന്നും പറയിക്കാന്‍ ഇട വരുത്തരുത്, എന്ത് സംഭവിച്ചാലും ഒന്നും മറുത്തു പറയരുത്. ക്ഷമിക്കുക, നിന്റെ ദേഷ്യം കുറയ്ക്കുക"

കുഞ്ഞമ്മാവന്റെ വിളി അയാളെ ഓര്‍മയില്‍ നിന്നും ഉണര്‍ത്തി. "എടാ ഇറങ്ങ് വീടെത്തി".
ഒരു സര്‍ക്കാര്‍ കോളനി, ഓ കുഞ്ഞമ്മായി സര്‍ക്കാര്‍ സര്‍വീസില്‍ ആണല്ലോ, അവര്‍ക്ക് കിട്ടിയ ഫ്ലാറ്റ് ആവും. സാധനങ്ങള്‍ എടുത്തു അവര്‍ക്കൊപ്പം അയാള്‍ പടികള്‍ കയറി. ബെല്ലടിച്ചതും കുഞ്ഞമ്മായി വാതില്‍ തുറന്നു. ജീവന്‍ സന്തോഷം വിടര്‍ന്ന കണ്ണുകളോടെ അമ്മായിയെ നോക്കി പറഞ്ഞു "അമ്മായി ഞാന്‍ എത്തി, എവിടെ അമ്മൂസും അപ്പൂസും" പറഞ്ഞു തീര്‍നില്ല രണ്ടു പേരും വന്നു ജീവന്റെ മുകളിലേക്ക് ചാടി കേറി "ഭയ്യ എന്താ താമസിച്ചേ, എന്താ ഞങ്ങള്‍ക്ക് കൊണ്ട് വന്നെ, നോക്കട്ടെ" ജീവന്റെ പെട്ടിയും ബാഗും എല്ലാം കുട്ടികള്‍ തന്നെ വലിച്ചു അകത്തു കൊണ്ട് പോയി, തുറന്നു എന്തൊക്കയോ തിരയാന്‍ തുടങ്ങി.

കുഞ്ഞമ്മാവന്റെ സ്വരം അവിടെ ഉയര്‍ന്നു "ഇതുങ്ങളെ കൊണ്ട് തോറ്റു, അവന്‍ ഒന്ന് അകത്തു കേറട്ടെ, സാവധാനം എടുത്തു കൂടെ" ജീവന്‍ ചിരിച്ചു കൊണ്ട് അകത്തു കയറി എന്നിട്ട് പറഞ്ഞു "അവര്‍ എന്തേലും ചെയ്യട്ടെ കുഞ്ഞമാമ്മ, അവരുടെ അല്ലെ എല്ലാം". പതിയെ അകത്തു കയറി അയാള്‍ സോഫയില്‍ ഇരുന്നു. ചെറിയൊരു ഫ്ലാറ്റ് ആണ്. ടൈപ്പ് -ടു. സ്വീകരണ മുറിയില്‍ തന്നെ ഒരു കട്ടില്‍ കൂടി ഇട്ടിട്ടുണ്ട്. പിന്നെ ഒരു ചെറിയ ഇടുങ്ങിയ ബാല്‍ക്കണി. ഒരു ബെഡ് റൂം, ചെറിയൊരു ഡൈനിങ്ങ്‌ ടേബിള്‍, അതിനോട് ചേര്‍ന്ന് അടുക്കള, കേറി വരുന്ന വഴിയില്‍ അടുത്തായി കക്കൂസ് ആന്‍ഡ്‌ കുളിമുറി, ഒരു ചെറിയ ഫമില്യ്ക്ക് പറ്റിയ വാസസ്ഥലം.
അമ്മൂസ്‌ കൈയില്‍ പകുതി തീര്‍ത്ത ചക്ക വറുത്തതും കൊണ്ട് വന്നിട്ട് ജീവന്റെ മടിയില്‍ ചാടി കേറി ഇരുന്നു ചോദിച്ചു "ഭയ്യാ ഇത് പേരമ്മ തന്നു വിട്ടതാണോ എനിക്ക്, എന്താ പേരമ്മ വരാഞ്ഞേ" അവളുടെ കുഞ്ഞി കവിളില്‍ തലോടി അയാള്‍ പറഞ്ഞു

"അപ്പോള്‍ നമ്മുടെ നാടിലെ വീട് നോക്കേണ്ടേ, പെരപ്പന് ഓഫീസില്‍ പോകേണ്ടേ, അതൊക്കെ ആര് ചെയ്യും"

അകത്തെ മുറിയില്‍ നിന്നും അപ്പൂസിന്റെ കരച്ചില്‍ തുടങ്ങി. അയാള്‍ അമ്മുവിനെ കൂട്ടി അകത്തെ മുറിയില്‍ ചെന്ന് നോക്കുമ്പോള്‍, അപ്പൂസ് ഒരേ കരച്ചില്‍. അവനെ വാരിയെടുത്തു അയാള്‍ ചോദിച്ചു "എന്തിനാ എന്റെ അപ്പുക്കുട്ടന്‍ കരയനെ" അവന്‍ ചിണുങ്ങി കൊണ്ട് പറഞ്ഞു "എന്റെ ശര്‍ക്കര പെരട്ടി എന്തെ, അവള്‍ക്കു മാത്രം എല്ലാം കിട്ടി, എനിക്കൊന്നും ഇല്ലാ" ജീവന്‍ മറ്റൊരു ബാഗില്‍ നിന്നും ഒരു പാക്കറ്റ് എടുത്തു അവനു നീട്ടി. അവന്റെ പ്രിയപ്പെട്ട ശര്‍ ക്കര പെരട്ടി. കരച്ചില്‍ നിര്‍ത്തി അവന്‍ അതും കൊണ്ട് പുറത്തേക്കു പാഞ്ഞു, പിന്നാലെ അമ്മുവും. അത് കണ്ടു ചിരിച്ചു കൊണ്ട് അയാള്‍ തന്റെ ബാഗില്‍ നിന്നും സോപ്പും തോര്‍ത്തും എടുത്തു കുളിമുറിയിലേക്ക് നടന്നു. ഫ്രഷ്‌ ആയി അയാള്‍ വന്നപ്പോള്‍ എല്ലാരും ഭക്ഷണം കഴിക്കാന്‍ അയാളെ കാത്തിരിക്കുന്നു. കുട്ടികള്‍ പുറത്തെ ടെറസില്‍ അയല്‍പക്കത്തെ ഹിന്ദിക്കാരുടെ കുട്ടികളോട് ഏട്ടന്‍ വന്ന കാര്യം പറയുന്നു. ഒപ്പം അമ്മു എല്ലാം പങ്കിട്ടു കൊടുക്കുന്നു. കുട്ടികള്‍ക്ക് അയാള്‍ ജീവനാണ്. വര്‍ഷത്തില്‍ ഒരിക്കല്‍ നാട്ടില്‍ വരുമ്പോളും അയാള്‍ മതി അവര്‍ക്ക്, ഊഞ്ഞാല്‍ കെട്ടി കൊടുക്കാനും, അമ്പല കുളത്തില്‍ കുളിപ്പികനും, സൈക്കിളില്‍ കറങ്ങാനും, സിനിമ കാണിക്കാനും അയാള്‍ തന്നെ വേണം, നാട്ടില്‍ വന്നാല്‍ ഉറങ്ങത് പോലും അയാളുടെ കൂടെ.

അമ്മായിയോട് ചോദിച്ചു "അവര്‍ കഴിച്ചോ" "ഇന്നിനി കഴിപ്പ്‌ കണക്കാ, അത് മുഴുവന്‍ തിന്നു തീര്‍ക്കാതെ ഉറങ്ങില്ലാ." ഭക്ഷണം കഴിച്ചു എല്ലാരും സ്വീകരണ മുറയില്‍ വന്നു, പിന്നെ നാട്ടു വര്‍ത്തമാനം,

വല്യച്ചനോട് അയാള്‍ ചോദിച്ചു "ഇവിടുന്നു ഒത്തിരി ദൂരത്താ വല്യച്ചന്‍ താമസിക്കണേ" "

അതെ അങ്ങ് ബോര്‍ഡര്‍ ഏരിയ ആണ്. ഞാന്‍ ഒരു ദിവസം വന്നു നിന്നെ കൊണ്ട് പോവാം കേട്ടോ" അയാള്‍ മെല്ലെ തല ആട്ടി. [അയാളുടെ അടുത്ത ബന്ധത്തില്‍ ഉള്ള ആളാണ് വല്യച്ചന്‍, അമ്മയുടെ ചേച്ചി ആയിട്ടു വരും വല്യമ്മച്ചി. ഒരു മോള്‍, അവള്‍ ഭോപാലില്‍ പഠിക്കുന്നു]. കുറച്ചു കഴിഞ്ഞു വല്യച്ചന്‍ അയാളോട് യാത്ര പറഞ്ഞു ഇറങ്ങി.

കുഞ്ഞമ്മാവന്‍ അയാളോട് ജീവിതത്തിന്റെ കാര്യങ്ങള്‍ പറഞ്ഞു കൊടുത്തു. "നാളെ മുതല്‍ നീ കമ്പ്യൂട്ടര്‍ പഠിക്കാന്‍ പോണം, ഇവിടെ അടുത്താണ്, ആറു മാസത്തെ കോഴ്സ് ആണ്. പൈസ ഞാന്‍ കൊടുത്തു. അത് തീര്‍ന്നു കഴിഞ്ഞു ജോലിയുടെ കാര്യം നോക്കാം. നീ ഭാഷ എല്ലാം പഠിച്ചു വരുമ്പോള്‍, ഭേദപ്പെട്ട ജോലി നമ്മള്‍ക്ക് നോക്കാം. നാളെ മുതല്‍ പോകണം, നാളെ ഞാന്‍ നിന്നെ കൊണ്ട് പോയി കാണിച്ചു തരാം, പിന്നെ നീ തനിച്ചു പോകണം. അറിയാല്ലോ നിന്റെ വീടിലെ കാര്യങ്ങള്‍, അച്ഛന്‍ ഉടന്‍ റിട്ടയര്‍ ആവും, പിന്നെ എല്ലാം നീയാണ് നോക്കേണ്ടേ, അവരുടെ പ്രതീക്ഷ നിന്നില്‍ ആണ്". എല്ലാം ജീവന്‍ തലയാടി കേട്ട് കൊണ്ടിരുന്നു. അമ്മായി പുറത്തേക്ക് വന്നതേ ഇല്ലാ. വന്നപ്പോള്‍ മുതല്‍ ശ്രദ്ധിക്കുന്നു. എന്തോ ഒരനിഷ്ടം, നാട്ടില്‍ വരുമ്പോള്‍ എന്താ സ്നേഹം. ആര്‍ക്കു അറിയാം. താന്‍ വന്നത് ഇഷ്ടം ആയിട്ടില്ല എന്നാണോ. ആ എന്തേലും ആവട്ടെ, അവനവന്റെ കാര്യം നോക്കുക, അത്ര തന്നെ.
*************************************************************************************

അടുത്ത ദിവസം മുതല്‍ അയാള്‍ കമ്പ്യൂട്ടര്‍ പഠനത്തിന്‌ പോകാന്‍ തുടങ്ങി. ആദ്യ ദിവസം കുഞ്ഞമ്മാവന്‍ കൊണ്ട് ചെന്നാക്കി. ഉച്ചക്ക് മുന്‍പേ തിരിച്ചു വരാം. കുട്ടികളും ഉച്ചക്ക് എത്തും. വീട്ടില്‍ എത്തിയാല്‍ കുട്ടികള്‍ ആയിരുന്നു അയാള്‍ക്ക് ആശ്രയം. ദിവസങ്ങള്‍ കടന്നു പോയി. അതിന്റെ കൂടെ മൂന്ന് മാസങ്ങളും. അയാളുടെ ജീവിത ദിന ചര്യകളും അതോടെ മാറി. അമ്മായി ഒന്നും ചെയ്യതായി. രാത്രിയിലെ കുഞ്ഞമ്മവനും അമ്മായിയും തമ്മില്‍ ഹിന്ദിയില്‍ കൂടുന്ന വഴക്ക് ജീവനെ ചൊല്ലി ആണ് എന്ന് അയാള്‍ക്ക് മനസിലായി. പൈസ മുടക്കി പഠിപ്പിക്കാന്‍ വിട്ടത് അവര്‍ക്ക് ഇഷ്ടമായില്ലാ, മാത്രമല്ല അവരുടെ സഹോദരന്‍ ഡിഗ്രി കഴിഞ്ഞു ഇങ്ങോട്ട് വരാന്‍ നില്‍ക്കുന്നു. അതിനിടയില്‍ ഭര്‍ത്താവിന്റെ സഹോദരീ പുത്രന്‍ അവര്‍ക്കൊരു ചതുര്‍ഥി ആവുന്നതില്‍ തെറ്റില്ല. ആദ്യമൊക്കെ ബെഡ് റൂമില്‍ ഒതുങ്ങുന്ന വഴക്കുകള്‍ അയാളുടെ മുന്നിലും ആവര്‍ത്തിച്ചു. "പിന്നെ ഐ എ എസ് നു അല്ലെ പഠിക്കണേ, പത്താം ക്ലാസ്സ്‌ മതിയല്ലോ നല്ല ജോലി കിട്ടാന്‍, വെറുതെ കാശ് കളയാന്‍ ഒരു അമ്മാവനും, ഇതെന്റെ വീടാ ഞാന്‍ എന്റെ അനിയനെ കൊണ്ട് വരും, ആര് എന്ത് പറഞ്ഞാലും.

വീട്ടിലെ ഫോണ്‍ സംഭാഷണങ്ങള്‍ പോലും ജീവനെ കുറ്റം പറച്ചിലില്‍ മാത്രം ഒതുങ്ങി. "എല്ലാം നിനക്ക് തോന്നുന്നതാ, അവള്‍ പാവമാ, നിനക്ക് രക്ഷപെടാന്‍ ആശയില്ലാ, അല്ലേല്‍ ഇവിടെ വന്നു തെണ്ടി നടക്കു, ഇന്നത്തെ കാലത്ത് ആരേലും കാശു മുടക്കി നിന്നെ പഠിപ്പിക്കുമോ" ഒപ്പം അമ്മയുടെ പതിവ് ദേഷ്യവും, അച്ഛന്റെ സ്ഥിരം ശാപ വാക്കുകളും. "നന്നാവില്ല ഇതൊക്കെ, എന്തോ മുന്‍ജന്മ പാപം"

ചെറിയമ്മയുടെ സാന്ത്വനം മാത്രം അയാളെ സമാധാനിപ്പിച്ചു. പാവം എന്ത് ചെയ്യാന്‍ ആശ്വസിപ്പിക്കാന്‍ അല്ലെ പറ്റൂ. ഒരു പാവം സാധു സ്ത്രീ.

മാസങ്ങള്‍ മൂന്നു കടന്നു പോയപ്പോള്‍ ജീവന്റെ ജീവിതവും മാറി മറിഞ്ഞു. രാവിലെ ആട്ട കുഴച്ച് റൊട്ടി ഉണ്ടാക്കണം, കുട്ടികളെ ഒരുക്കണം, സ്കൂള്‍ ബസില്‍ കേറ്റി വിടണം, പഠനം കഴിഞ്ഞു വന്നു പാത്രങ്ങള്‍ എല്ലാം കഴുകണം, അങ്ങനെ ഒരു പാട് ഭരിച്ച ഉത്തരവാദിത്തം അയാളുടെ തലയില്‍ ആയി. നിസഹായനായി നോക്കുന്ന കുഞ്ഞമ്മമയെ കാണുമ്പൊള്‍ അയാള്‍ ഒന്നും പറയില്ലാ. തണുപ്പ് കാരണം ജീവന്റെ കാല്‍ വിരല്‍ നീര് വന്നു വീര്‍ത്തു. ആരും ഒന്നും ശ്രദ്ധിച്ചേ ഇല്ലാ. കുട്ടികള്‍ പോലും അകലം തുടങ്ങി. സ്വീകരണ മുറിയിലെ കട്ടിലും കമ്പ്യൂട്ടര്‍ ക്ലാസും മാത്രം ആയി അയാളുടെ ലോകം.വല്യച്ചനും വല്യമ്മയും ഇടയ്ക്കു ഫോണ്‍ ചെയ്യും, അത് മാത്രം, കുഞ്ഞമ്മയിയുടെ കുറ്റങ്ങള്‍ കേട്ട് അവരും അയാളെ പഴി പറയാന്‍ തുടങ്ങി. എല്ലാം നിശബ്ദനായി അയാള്‍ കേട്ടു. കാരണം അയാള്‍ തന്റെ ജന്മത്തെ, തന്റെ രൂപത്തെ എല്ലാം വെറുത്തു തുടങ്ങി ഇരുന്നു.

അന്ന് വൈകിട്ട് ജീവന് എന്തോ ഒരു അസ്വസ്ഥത തോന്നി. ശരീരത്തിന് എന്തോ ഒരു വേദന. പ്രതേകിച്ചും മുതുകില്‍, കഴുത്തിന്‌ പിന്നിലായി, തടവുമ്പോള്‍ ഒരു തടിപ്പ്, അയാള്‍ അത് കുഞ്ഞമാമ്മയെ കാണിച്ചു. "ഹേ ഒന്നുമില്ല വല്ല മൂട്ട കടിച്ചയിരിക്കും, നീ പോയി കിടന്നുറങ്ങാന്‍ നോക്ക്". ചെറിയൊരു ആശ്വാസത്തോടെ അയാള്‍ നിദ്രയെ പുല്‍കി. രാവിലെ ശരീരത്ത് അവിടെ ഇവിടെ ആയി ചെറിയ കുരുക്കള്‍ കണി കണ്ടാണ്‌ അയാള്‍ ഉണര്‍ന്നത്. ഭയപ്പാടോടെ കുഞ്ഞമ്മാവന്റെ അടുത്തേക്ക് അയാള്‍ പാഞ്ഞു. കുഞ്ഞമാമ്മ ജീവന്റെ ശരീരത്തെ ചുവന്നു പഴുത്ത കുരുക്കള്‍ പരിശോധിക്കുമ്പോള്‍ അലക്ഷ്യമായ സ്വരത്തില്‍ അമ്മായി പറഞ്ഞു "ചിക്കന്‍ പോക്സാ, അതിന്റെ കുറവേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളു" (തുടരും)

49 comments:

Anil cheleri kumaran said...

ഇതാ തേങ്ങയുമായി വന്നിരുക്കുന്നു...
അടിക്കട്ടേ.......(((((ട്ടോ))))
വായന പിന്നീട്.

രാജീവ്‌ .എ . കുറുപ്പ് said...

നന്ദി കുമാരേട്ടാ, അഭിപ്രായം അങ്ങട് അറിയിക്കുകാ, അറിയിച്ചാല്‍ അടിയന്‍ ധന്യന്‍ ആയി

Sabu Kottotty said...

വന്നു,
വായിച്ചു,
മിണ്ടാതെ പോകുന്നതു ശരിയാണോ...
അതിനാല്‍ ഇവിടെ ഒപ്പുവച്ചു പോകുന്നു.

രാജീവ്‌ .എ . കുറുപ്പ് said...

കൊട്ടോട്ടിക്കാരന്‍... said...ഒരുപാട് നന്ദി, ആദ്യമായിട്ടാണ് അല്ലെ

ശ്രീ said...

ഇത്തവണ തുടരന്‍ ആണല്ലോ ... :)

anupama said...

dear rajeev,
really nice!hey,i travel by mangala express.
the true experiences of a pravasi searching job,staying in relatives' house!
waiting for the rest of the story..........write fast.
happy blogging..........
sasneham,
anu

രാജീവ്‌ .എ . കുറുപ്പ് said...

ശ്രീയേട്ടാ ഇത്തവണ തുടരാന്‍ ആക്കി, എഴുതി വന്നപ്പോള്‍ ഒരു പാട് ഉണ്ട്.
അനുപമ ഒരുപാട് നന്ദി, ബന്ധുക്കള്‍ ശത്രുക്കള്‍ എന്നല്ലേ

കിഷോര്‍ലാല്‍ പറക്കാട്ട്||Kishorelal Parakkat said...

എന്തരപ്പി.. ചെക്കനു ചിക്കന്‍ പോക്സോ...
ഇതു തുടരാ‍നാണല്ലെ..
അപ്പൊ ഞങ നിക്കണാ.. പോണാ..
എന്തായാലും വന്നതല്ലേ.. നിന്നേക്കാം..

ആശംസകള്‍....

രാജീവ്‌ .എ . കുറുപ്പ് said...

കിഷോര്‍ വണക്കം, പോയ്‌ കളയല്ലേ, കാണണം

അരുണ്‍ കരിമുട്ടം said...

കുറുപ്പളിയാ,
എന്നിട്ടെന്തായി?ചിക്കന്‍ പൊക്സ്സ് വരുമെന്ന് ഹെഡിഗ്ഗ് കണ്ടപ്പോഴേ മനസിലായി.ദെന്‍?
ജീവനു കുഴപ്പമുണ്ടോ?

തോമ്മ said...

തുടരന്‍ ആണോ ? അടുത്തത്‌ ഉടനെ വരുമോ ?

Anil cheleri kumaran said...

കുറുപ്പ് സീരിയസ്സാവുകയാണല്ലോ. മനോഹരമായ സ്റ്റൈൽ. തമാശയും സീരിയസ്സും ഒക്കെ നന്നായി വഴങ്ങുന്നുണ്ട്. പെട്ടെന്നു എഴുതി തീർക്കെന്നെ. കലാ പരിപാടിയൊക്കെ അതിനു ശേഷം മതി. ഹ ഹ ഹ...

രാജീവ്‌ .എ . കുറുപ്പ് said...

അരുണ്‍ അളിയാ, നന്ദി, ജീവന് കുഴപ്പമില്ല

തോമ്മച്ചോ ആദ്യം ആണല്ലേ, നന്ദി

കുമാരേട്ടാ, നന്ദി, രണ്ടാം ഭാഗം ഉടനെ ഇടാം, എങ്ങനെയാ അടുത്ത ഇപ്പോള്‍ ഒഴിക്കണോ

രാജീവ്‌ .എ . കുറുപ്പ് said...

ഗൌരി നന്ദി, വരവിന്

ഗൗരി said...

vaakkilekku varu.. avideyum thangalude blogukale parichaya peduthu...

ശ്രീഇടമൺ said...

എഴുത്ത് കൊള്ളാം..
:)
നന്നായിട്ടുണ്ട്..
അടുത്ത ലക്കം ഉടനെ കാണുവല്ലോ
അപ്പോ കാണാം...

ഹന്‍ല്ലലത്ത് Hanllalath said...

...ആദ്യം മുതല്‍ വായിച്ചു തുടങ്ങണം...
:)

രാജീവ്‌ .എ . കുറുപ്പ് said...

ശ്രീ ഇടമ, നന്ദി
hAnLLaLaTh : നന്ദി സുഹൃത്തേ

രാജീവ്‌ .എ . കുറുപ്പ് said...
This comment has been removed by the author.
ഗുല്‍മോഹര്‍... said...

kondottikkaranu,
ee systathi malayalam type cheyya typit illa,ksahmikkukka...
oru full ottakku .....
english,french......
prayoganggal ishttappettu..
pachayaya manushyanavan chettanu sadikkatte...
ella bhavukangalum


saroopcherukulam

കെ.കെ.എസ് said...

കണക്ക് പുസ്തകത്തിലെ കഥകൊള്ളാം..ആശംസകളോടെ

കുഞ്ഞായി | kunjai said...

നല്ല എഴുത്ത് കെട്ടോ
അടുത്തത് പോരട്ടെ

രാമചന്ദ്രൻ വെട്ടിക്കാട്ട് said...

ദീര്‍ഘമായ ഒരു വായനക്ക് സമയമില്ലാത്തതു കൊണ്ടാണ് കുറുപ്പേ ഇവിടെ വന്നിട്ടും ഒന്നും പറയാതെ പോയത്.. ഇതു വഴിയൊക്കെ വരാം.
ഞാനിവിടെത്തന്നെയുണ്ട്..

പകല്‍കിനാവന്‍ | daYdreaMer said...

നേരത്തെ വായിച്ചിരുന്നു കുറുപ്പച്ച.. അഭിപ്രായം എഴുതാന്‍ തിരക്ക് കാരണം കഴിഞ്ഞില്ല.. നന്നായി.. അടുത്ത ഭാഗം ഉടന്‍ പോരട്ടെ.. ആശംസകള്‍..

രാജീവ്‌ .എ . കുറുപ്പ് said...

പോങ്ങുമ്മൂടന്‍ said... ഹരിയേട്ടാ ഒരു പാട് നന്ദി, ആദ്യം വിശ്വസിക്കാന്‍ പ്രയാസം തോന്നി, ഈ വരവിനും കമന്റിനും അനുഗ്രഹത്തിനും ഒരു പാട് നന്ദി.

സരൂപ്‌ ചെറുകുളം said... നന്ദി പ്രിയ സുഹൃത്തേ

കെ.കെ.എസ് said... വരവിന് നന്ദി

കുഞ്ഞായി said... ആദ്യം ആണല്ലേ, നന്ദി മാഷെ

രാമചന്ദ്രന്‍ വെട്ടിക്കാട്ട്. said..., രാമേട്ടാ തിരക്ക് എത്ര ഉണ്ടേലും ഈ പാവം കുറുപ്പിനെ മറക്കല്ലേ,

പകലോ, താനും തിരക്കില്‍ ആണെല്ലേ എന്നാലും കമന്റ്‌ ഇടാന്‍ മറക്കല്ലേ ചക്കരെ

VEERU said...

hai bhai...njaanum ithupoloru pravaasa kaalam ezhuthaaninirikkaarnnu ..sathyam ente kadhayum ethaandu ithu polokke thanne...waiting for the rest....vegam poratte...

രാജീവ്‌ .എ . കുറുപ്പ് said...

വീരു ഒത്തിരി നന്ദി, നമ്മളൊക്കെ തുല്യ ദുഃഖിതര്‍ ആണല്ലേ

പി.സി. പ്രദീപ്‌ said...

കുറുപ്പേ കാത്തിരിക്കുന്നു. മുഴുവന്‍ വായിച്ചാലല്ലേ അഭിപ്രായം പറയാന്‍ പറ്റൂ:)

രാജീവ്‌ .എ . കുറുപ്പ് said...

പ്രദീപ്‌ ഏട്ടാ നന്ദി, അടുത്ത ഉടന്‍ പ്രതീക്ഷിക്കാം

വരവൂരാൻ said...

ആരൊക്കയോ അടിച്ച തേങ്ങ എടുത്തുകൊണ്ടു ഞാനും പോകുന്നു.. ഇനിയും വരു അടുത്തതു വായിക്കാൻ.. ആശംസകൾ

രാജീവ്‌ .എ . കുറുപ്പ് said...

വരവൂരന്‍, എള്ളോളം താമസിച്ചാലും എത്തി അല്ലെ.

Sureshkumar Punjhayil said...

"എന്ന് ജീവന്റെ സ്വന്തം ചിക്കന്‍ പോക്സ്‌" Jeevante mathramalla, jeevithathinteyum....Adutha bhagathinayi kathirikkunnu... Ashamsakal...!!

രാജീവ്‌ .എ . കുറുപ്പ് said...

സുരേഷ്കുമാര്‍ നന്ദി വരവിനും കമന്റിനും

സൂത്രന്‍..!! said...

nalla katha

രാജീവ്‌ .എ . കുറുപ്പ് said...

സൂത്രന്‍ നന്ദി

jayanEvoor said...

വേഗം വായിച്ചു. ഇനി ബാക്കി പോരട്ടെ!

http://jayandamodaran.blogspot.com/

വിജയലക്ഷ്മി said...

കഥ നന്നായിട്ടുണ്ട് ..

രാജീവ്‌ .എ . കുറുപ്പ് said...

ജയന്‍ വരവിനും കമന്റിനും നന്ദി

വിജയ ലക്ഷ്മി ചേച്ചി ഒരു പാട് നന്ദി

തോമ്മ said...

അടുത്ത ഭാഗം എന്താ താമസിക്കുന്നത് ? ...ഇതിപ്പോ രണ്ടാം തവണയാണ് വന്നു വെറുതെ തിരിച്ചു പോവുന്നത് !

രാജീവ്‌ .എ . കുറുപ്പ് said...

തോമ്മാച്ചോ രണ്ടാം വരവിന് നന്ദി, ഉടനെ ഇടാം, തിരക്ക് തന്നെ വില്ലന്‍

വശംവദൻ said...

നല്ല എഴുത്ത്. ആശംസകൾ

രാജീവ്‌ .എ . കുറുപ്പ് said...

വശംവദൻ said...

THANKS

വിനുവേട്ടന്‍ said...

കുറുപ്പേ, ആദ്യമായിട്ടാ ഞാന്‍ ഈ വഴിക്ക്‌ വരുന്നത്‌. നല്ല ശൈലി... അടുത്ത ഭാഗത്തിനായി കാത്തിരിക്കുന്നു. അപ്പോള്‍ അടുത്തയാഴ്ച വരാംട്ടോ...

രാജീവ്‌ .എ . കുറുപ്പ് said...

വിനുവേട്ടാ വണക്കം, ഒത്തിരി നന്ദി, ഇനിയും വരണം

വരവൂരാൻ said...

കുറുപ്പ്‌ അണ്ണാ: എനിക്കു അതു തന്നെ അമ്മായി പറഞ്ഞപോലെ " ചിക്കന്‍ പോക്സാ, അതിന്റെ കുറവേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളു " നിന്റെ ബ്ലോഗ്ഗു വായിച്ചു കമന്റിട്ട അന്നു തന്നയാ തുടങ്ങിയതു..
എന്നാലും...ഹും..
നീ എനിക്കു ബ്ലോഗ്ഗിലൂടെ തന്നല്ലോ...

രാജീവ്‌ .എ . കുറുപ്പ് said...

വരവൂരാന്‍ ഹാപ്പി ചിക്കന്‍ പോക്സ്‌, ആരിവേപ്പിന്റെ ഇല മറക്കണ്ടാ

Unknown said...

Hay ! Rajiv thankalude shrishti vallare nannakunnunde pake ashlila shahithyam swalpam athiru kadakkunnu. bhasha sukamulla lalaitha maya shaylli vallare swakatharthamanne. pinne ella thinum oru munnamante kannilude kannathirikkan sramikkuka athe avarthana virasathaku karannamakkum.

best wishes

Unknown said...

Hay ! Rajiv thankalude shrishti vallare nannakunnunde pake ashlila shahithyam swalpam athiru kadakkunnu. bhasha sukamulla lalaitha maya shaylli vallare swakatharthamanne. pinne ella thinum oru munnamante kannilude kannathirikkan sramikkuka athe avarthana virasathaku karannamakkum.

best wishes

Unknown said...

Hay ! Rajiv thankalude shrishti vallare nannakunnunde pake ashlila shahithyam swalpam athiru kadakkunnu. bhasha sukamulla lalaitha maya shaylli vallare swakatharthamanne. pinne ella thinum oru munnamante kannilude kannathirikkan sramikkuka athe avarthana virasathaku karannamakkum.

best wishes